Hity CaliVity
Tasiemiec karłowaty, szczurzy (Hymenolepis diminuta)
Tasiemiec karłowaty, szczurzy (Hymenolepis diminuta)
Opis ogólny 
Hymenolepioza (hymenolepidoza, Å‚ac. hymenolepiosis, ang. hymenolepiasis) – Choroba wywoÅ‚ana infestacjÄ… tasiemcem karÅ‚owatym (Hymenolepiasis nana) albo tasiemcem szczurzym (H. diminuta). Jest najczÄ™stszÄ… w skali Å›wiatowej tasiemczycÄ… czÅ‚owieka. W Polsce wystÄ™puje rzadko, przede wszystkim u dzieci.
Etiologia
ChorobÄ™ wywoÅ‚uje dwa pokrewne gatunki tasiemców z rodzaju Hymenolepis:
SÄ… to pasożyty dÅ‚ugoÅ›ci okoÅ‚o 15-40 mm, skÅ‚adajÄ…ce siÄ™ z uzbrojonej gÅ‚ówki i okoÅ‚o dwustu proglotydów.
Epidemiologia
Hymenolepioza jest najczęstszą na świecie tasiemczycą. Hymenolepis nana jest częstszym gatunkiem niż Hymenolepis diminuta, ale zarażenia obu gatunkami notowano na całym świecie
Objawy kliniczne i przebieg
WiÄ™kszość infestacji Hymenolepis nana i H. diminuta przebiega bezobjawowo. W ciężkich zarażeniach tasiemiec doprowadza do uszkodzenia kosmków jelita cienkiego, objawiajÄ…c siÄ™ utratÄ… Å‚aknienia, spadkiem masy ciaÅ‚a, wymiotami, bólami brzucha, biegunkami, niepokojem ruchowym, drgawkami, zaburzeniami snu. Objawy sÄ… najbardziej nasilone u dzieci, zwÅ‚aszcza maÅ‚ych i niedożywionych. U dzieci starszych stwierdza siÄ™ nierzadko okresowe remisje choroby lub samowyleczenia. U osób dorosÅ‚ych objawy kliniczne, o ile wystÄ…piÄ…, zazwyczaj sÄ… skÄ…pe.
Rozpoznanie
Rozpoznanie hymenolepiozy stawiane jest na podstawie badania koproskopowego - stwierdzenia w kale charakterystycznych jaj tasiemca. Jaja Hymenolepis sÄ… stosunkowo delikatne i w wyniku dziaÅ‚ania glicerolu mogÄ… siÄ™ szybko rozpadać, uniemożliwiajÄ…c stwierdzenie jaj w rozmazie kaÅ‚u. W uformowanym kale nie stwierdza siÄ™ proglotydów pasożyta, ponieważ te rozpadajÄ… sie jeszcze w jelicie cienkim.
Jaja H. diminuta sÄ… okrÄ…gÅ‚e lub owalne, wielkoÅ›ci 70-86 na 60-80 µm, majÄ… prążkowanÄ… bÅ‚onÄ… zewnÄ™trznÄ… oraz cienkÄ… gÅ‚adkÄ… bÅ‚onÄ… wewnÄ™trznÄ…. PrzestrzeÅ„ miÄ™dzy tymi bÅ‚onami jest gÅ‚adka lub sÅ‚abo ziarnista. Onkosfera ma sześć haczyków. Jaja H. nana sÄ… mniejsze niż H. diminuta, owalne, wielkoÅ›ci 30-55 µm. Na wewnÄ™trznej bÅ‚onie wystÄ™pujÄ… dwa bieguny, z których wychodzÄ… filamenty, biegnÄ…ce miÄ™dzy bÅ‚onami w liczbie 4 do 8. Onkosfera ma sześć haczyków.
Cykl życiowy
ŹródÅ‚o: Wikipedia
Hymenolepioza (hymenolepidoza, Å‚ac. hymenolepiosis, ang. hymenolepiasis) – Choroba wywoÅ‚ana infestacjÄ… tasiemcem karÅ‚owatym (Hymenolepiasis nana) albo tasiemcem szczurzym (H. diminuta). Jest najczÄ™stszÄ… w skali Å›wiatowej tasiemczycÄ… czÅ‚owieka. W Polsce wystÄ™puje rzadko, przede wszystkim u dzieci.
Etiologia
ChorobÄ™ wywoÅ‚uje dwa pokrewne gatunki tasiemców z rodzaju Hymenolepis:
- tasiemiec karłowaty Hymenolepis nana
- tasiemiec szczurzy Hymenolepis diminuta
SÄ… to pasożyty dÅ‚ugoÅ›ci okoÅ‚o 15-40 mm, skÅ‚adajÄ…ce siÄ™ z uzbrojonej gÅ‚ówki i okoÅ‚o dwustu proglotydów.
Epidemiologia
Hymenolepioza jest najczęstszą na świecie tasiemczycą. Hymenolepis nana jest częstszym gatunkiem niż Hymenolepis diminuta, ale zarażenia obu gatunkami notowano na całym świecie
Objawy kliniczne i przebieg
WiÄ™kszość infestacji Hymenolepis nana i H. diminuta przebiega bezobjawowo. W ciężkich zarażeniach tasiemiec doprowadza do uszkodzenia kosmków jelita cienkiego, objawiajÄ…c siÄ™ utratÄ… Å‚aknienia, spadkiem masy ciaÅ‚a, wymiotami, bólami brzucha, biegunkami, niepokojem ruchowym, drgawkami, zaburzeniami snu. Objawy sÄ… najbardziej nasilone u dzieci, zwÅ‚aszcza maÅ‚ych i niedożywionych. U dzieci starszych stwierdza siÄ™ nierzadko okresowe remisje choroby lub samowyleczenia. U osób dorosÅ‚ych objawy kliniczne, o ile wystÄ…piÄ…, zazwyczaj sÄ… skÄ…pe.
Rozpoznanie
Rozpoznanie hymenolepiozy stawiane jest na podstawie badania koproskopowego - stwierdzenia w kale charakterystycznych jaj tasiemca. Jaja Hymenolepis sÄ… stosunkowo delikatne i w wyniku dziaÅ‚ania glicerolu mogÄ… siÄ™ szybko rozpadać, uniemożliwiajÄ…c stwierdzenie jaj w rozmazie kaÅ‚u. W uformowanym kale nie stwierdza siÄ™ proglotydów pasożyta, ponieważ te rozpadajÄ… sie jeszcze w jelicie cienkim.
Jaja H. diminuta sÄ… okrÄ…gÅ‚e lub owalne, wielkoÅ›ci 70-86 na 60-80 µm, majÄ… prążkowanÄ… bÅ‚onÄ… zewnÄ™trznÄ… oraz cienkÄ… gÅ‚adkÄ… bÅ‚onÄ… wewnÄ™trznÄ…. PrzestrzeÅ„ miÄ™dzy tymi bÅ‚onami jest gÅ‚adka lub sÅ‚abo ziarnista. Onkosfera ma sześć haczyków. Jaja H. nana sÄ… mniejsze niż H. diminuta, owalne, wielkoÅ›ci 30-55 µm. Na wewnÄ™trznej bÅ‚onie wystÄ™pujÄ… dwa bieguny, z których wychodzÄ… filamenty, biegnÄ…ce miÄ™dzy bÅ‚onami w liczbie 4 do 8. Onkosfera ma sześć haczyków.
Cykl życiowy
Ulgę naszym organizmom może przynieść kuracja dla dzieci i kuracja dla dorosłych.