Infekcje pochwy   Skąd się biorą infekcje pochwy

W zależności od czynnika wywołującego chorobę, zakażenia pochwy dzielimy na trzy grupy:

bakteryjne zakażenie pochwy, czyli bacterial vaginosis (BV).
grzybicze zapalenie pochwy wywołane przez drożdżaki (Candida sp.),
rzęsistkowicę, którą powoduje pierwotniak, rzęsistek pochwowy (Trichomonas vaginalis),

Bakteryjne zakażenie pochwy (BV)

Waginoza bakteryjna (ang. bacterial vaginosis, BV) jest jedną z najczęstszych infekcji pochwy i sromu. Zasadniczą przyczyną waginozy bakteryjnej są zaburzenia w obrębie mikroflory bakteryjnej pochwy, między innymi brak pochwowych pałeczek kwasu mlekowego odpowiedzialnych za odpowiednie pH pochwy (3,8–4,5).

W wyniku zaburzenia mikroflory pochwy ( spadek populacji bakterii Lactobacillus), następuje gwałtownie namnażanie się bakterii beztlenowych (np. Mobiluncus, Mycoplasma, Ureaplasma i Gardnerella). W przypadku BV w pochwie jest 1000 – krotnie więcej tych ostatnich, aniżeli w stanach prawidłowych, przy czym jedynie 1/10 stanowią bakterie tlenowe.

Jako efekt obniżonej liczby pałeczek Lactobacillus pH pochwy wzrasta powyżej normy (powyżej wartości 4,5, nawet do pH 7,0).

Objawy

Do objawów klinicznych należą o intensywnym rybim zapachu, nie stwierdza się natomiast bolesności, świądu oraz objawów podrażnienia. Przedmiotowo stwierdza się natomiast białawą jednorodną wydzielinę pokrywającą ściany i przedsionek pochwy. Rozpoznanie bakteryjnej waginozy u kobiet w wieku rozrodczym ustala się na podstawie stwierdzenia 3 z 4 kryteriów Amsela:

rzadka, biaława, jednorodna wydzielina z pochwy,
komórki typu „clue cells” w obrazie mikroskopowym,
pH wydzieliny pochwowej powyżej 4,5,
rybi zapach po dodaniu 10% KOH do próbki wydzieliny z pochwy.
Alternatywną metodą rozpoznania BW jest barwienie wymazu z pochwy metodą Grama i ocena materiału w skali Nugent, która opiera się na oszacowaniu proporcjonalnego udziału poszczególnych bakterii (Lactobacillus, Gardnerella, Bacteroides i Mobiluncus).

Czynniki sprzyjające

młody wiek,
zaburzenia miesiączkowania,
nieprawidłowo pojmowana higiena osobista (zwłaszcza irygacje pochwy naruszające mikroflorę),
przebyte zabiegi ginekologiczne, antybiotykoterapia,
wewnątrzmaciczna wkładka antykoncepcyjna,
irygacje pochwy (np. po stosunku) preparatami do higieny intymnej,
częste zmiany partnerów seksualnych (mimo że BV nie jest uważane za chorobę przenoszoną drogą płciową),
zmiana stosowanych detergentów i zmiękczających płynów do płukania tkanin,
stosowanie perfumowanych środków higienicznych lub płynów do kąpieli,
na BV częściej zapadają również kobiety palące papierosy.
 

Grzybicze zapalenie pochwy

Ocenia się, że aż do 75% kobiet choruje przynajmniej raz w życiu na grzybice pochwy i sromu, a u blisko 40-50% ma ona charakter nawrotowy.

Przyjmuje się, że ok. 40% kobiet jest nosicielkami grzybów drożdżakopodobnych z rodzaju Candida ( tzw. nosicielstwo bezobjawowe). Do zakażenia grzybiczego, dochodzi najczęściej na drodze wewnętrznej – przez grzyby już bytujące w organizmie (np. w jelicie lub pochwie), które przerywają bariery obronne organizmu i wywołują stan infekcji. Do niedawna uważano, że grzyby drożdżopochodne stanowią część naturalnej, fizjologicznej flory tych okolic i dopiero ich nadmierny rozwój powoduje wystąpienie schorzenia. Większość uczonych twierdzi, że obecność grzybów drożdżopochodnych zawsze świadczy o zakażeniu i wymaga leczenia.

Grzybica pochwy wywoływana jest najczęściej przez drożdżaki z gatunku Candida albicans, a także Candida tropicalis, Candida kefyr, Candida guilliermondii, Candida glabrata, Candida krusei i inne, które stają się dominujące w mikroflorze pochwy. Szczególnie łatwo namnażają się one na błonach śluzowych i na wilgotnej skórze (zwłaszcza w fałdach skórnych).

Barierę ochronną przed wszelkiego rodzaju infekcjami, w tym grzybiczymi, stanowi odpowiednia mikroflora bakteryjna pochwy. Za utrzymanie prawidłowego stanu zdrowia pochwy odpowiedzialne są przede wszystkim bakterie ją zasiedlające. Dominującą rolę odgrywają tu bakterie z rodzaju Lactobacillus (pałeczki kwasu mlekowego).

Objawy

Do najczęstszych objawów podmiotowych należą świąd sromu (dotyczy 81 – 90% kobiet, nasila się podczas leżenia w łóżku lub ciepłej kąpieli) oraz bolesność i pieczenie sromu (75% kobiet, zwłaszcza podczas stosunku i przy oddawaniu moczu).

Przedmiotowo stwierdza się ciemnoczerwony rumień błony śluzowej sromu i pochwy z obecnością grudkowych, białawych nalotów. Błona śluzowa warg sromowych jest zaczerwieniona obrzęknięta. Charakterystyczne, serowate upławy pojawiają się w przebiegu zakażenia.

Rozpoznanie grzybiczego zapalenia sromu i pochwy ustala się na podstawie badania podmiotowego i przedmiotowego, badania pH wydzieliny pochwowej (4 - 4,5), badania mikroskopowego preparatów wydzieliny pochwowej pobranej z przedniego sklepienia lub z bocznej ściany pochwy, barwionej metodą Grama lub rozcieńczonej 0,9% roztworem NaCl lub 10% roztworem KOH.

Czynniki sprzyjające

niewłaściwe praktyki higieniczne (np. używanie wspólnych ręczników, korzystanie z publicznych toalet, a także nadmierna higiena – np. irygacje pochwy),
ciąża,
cukrzyca,
przyjmowanie antybiotyków,
terapia hormonalna,
osłabienie, przemęczenie, stres.

Grzybicy pochwy nie można pozostawić bez leczenia, gdyż zaniedbana może być przyczyną powikłań w postaci stanów zapalnych wyższych odcinków dróg rodnych, w tym przydatków, co może skutkować powstaniem zrostów zapalnych i w skrajnych przypadkach doprowadzić nawet do niepłodności. 

 

Rzęsistek pochwowy

Rzęsistkowica to choroba dróg moczowo- płciowych wywoływana przez pierwotniaki z rodziny rzęsistków przenoszona głównie drogą płciową. Do zarażenia dochodzi przez wydzielinę gruczołu krokowego i zainfekowane nasienie. U mężczyzn dochodzi do zapalenia napletka i żołędzi, a następnie cewki moczowej.

Zakażeniom rzęsistkiem towarzyszą zazwyczaj zakażenia bakteryjne i grzybicze (np. Candida albicans). Przewlekła nie leczona rzęsistkowica może powodować niepłodność oraz być przyczyną powikłań ciążowych.

Do zakażenia może dojść w sposób bezpośredni, poprzez przeniesienie drogą płciową, lub pośredni - poprzez używanie wspólnych ręczników, przyborów toaletowych, bielizny pościelowej, urządzeń sanitarnych. Rzęsistek pochwowy przeżywa w kroplach nie wyschniętej wydzieliny chorej osoby i stanowi źródło zarażenia. Wyposażony w narządy ruchu, szybko przedostaje się do pochwy i dalej do szyjki macicy. W niektórych przypadkach może kolonizować macicę, a nawet jajowody. Dociera również przez cewkę moczową do pęcherza moczowego.

Objawy

świąd, pieczenie, ból w cewce moczowej, bolesne oddawanie moczu,
pojawianie się upławów - bardzo obfite, pieniste, o przykrym zapachu i żółtej lub zielonkawej barwie,
częstomocz,
schorzenie może czasem przebiegać bez objawów lub ze skąpymi objawami.
Rzęsistek pochwowy może bytować w sposób bezobjawowy np. w gruczole krokowym mężczyzny i stanowić źródło zakażenia dla kobiet. U kobiet w stadium utajonym przewlekłym brak jest klinicznych objawów infekcji.

Czynniki sprzyjające

stosunki seksualne bez zabezpieczenia ( prezerwatywa),
częste wizyty na basenie, saunie,
używanie wspólnych środków higienicznych.

Zmiana diety i sposobu odżywiania oraz zastosowanie suplementów roślinnych powoduje powolne obumieranie drożdżaka. Temu procesowi towarzyszy zwiększone wydzielanie toksyn do krwi, które mogą wywołać objawy przypominające zatrucie takie jak: zaburzenia równowagi, niespójność ruchów, zaburzenia koordynacji wzrokowo-ruchowej, zmęczenie, rozdrażnienie, bezsenność, zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego.

Uwaga:

Toksyny z organizmu usuniemy  preparatami pochodzenia roślinnego: Polinesian Noni,  Ocean 21 lub Pure Yucca + Liquid Chlorophil .

Aby zapobiec nawrotom grzybicy należy stale przyjmować AC Zymes 

Ulgę dla organizmu przyniesie kuracja dla dzieci i kuracja dla dorosłych.