Filarioza (Onchocerca volvulus)

KoszykProduktów w koszyku: 0
Mapa strony
STRONA PARTNERA CALIVITA® INTERNATIONAL - KLUB CALIVITA - SKLEP

Produkty CaliVita

O Noni wiecęj

Grzybice plaga XXI w

Dobór produktów

Hity CaliVity

Opis ogólny

Filarioza (Onchocerca volvulus) - Jest to inwazja powodowana przez nicienie Filarioza Bancrofta, które w stadium dojrzałym pasożytują w układzie chłonnym i tkance łącznej żywiciela. Samica robaka składa larwy (mikrofilarie) do światła naczyń chłonnych, skąd dostają się do krwiobiegu i krążą w największych ilościach nocą między godziną 22 a 2 (wykazują periodyczność nocną).

Objawy

Objawy wczesnego okresu inwazji są następstwem reakcji odpornościowych żywiciela na antygeny pasożyta i są to min.:

gorączka
zapalenie węzłów i naczyń chłonnych kończyn dolnych lub górnych
zapalenie jąder, najądrzy i powrózków nasiennych

W późnym okresie inwazji występuje często słoniowacina kończyn, genitaliów i sutków w wyniku zaburzeń w krążeniu chłonki, do których dochodzi wskutek nawracających stanów zapalnych. Obserwuje się ponadto wodniaki jąder oraz chylurię. Dość często nie wykrywa się mikrofilarii mimo wyraźnie zaznaczonych objawów choroby. U wielu zarażonych nie występują objawy chorobowe.

Człowiek wykazujący obecność mikrofilarii we krwi stanowi źródło inwazji dla komara, który jest żywicielem pośrednim pasożyta. Mikrofilarie dostają się do żołądka owada w czasie ssania krwi, a następnie przenikają przez ścianę przewodu pokarmo¬wego do mięśni tułowia. Po osiągnięciu stadium inwazyjnego wędrują do narządów gębowych owada, skąd przedostają się na skórę człowieka w czasie aktu ssania krwi. Do komarów przenoszących W. bancrofti należą Culeri fatigans, C. pipiens, Aedes polynesiensis B. malayi jest przenoszona przez komary z rodzaju Mansonia, a także Anopheles i Aedes.

Objawy nadwrażliwości na antygeny pasożyta mogą wystąpić po 3 miesiącach od chwili zarażenia. Mikrofilarie pojawiają się w krwiobiegu najwcześniej po 9 miesiącach.

Nazwą - filariozy obejmuje się inwazje kilkunastu gatunków nicieni, należących do nitkowców (Filarioidea). Postacie dojrzałe nitkowców charakteryzują się nitkowatym ciałem, o długości od kilku do kilkudziesięciu cm. Biotopem postaci dojrzałych jest tkanka łączna lub węzły chłonne kręgowców. Samice nitkowców rodzą żywe larwy, tzw. mikrofilarie. Mikrofilarie, o długości kilkuset mikrometrów, występują we krwi lub skórze.

Przenosicielem nitkowców są owady krwiopijne: komary, bąki, meszki. U owadów mikrofilarie wzrastają i przechodzą w nitkowate postacie inwazyjne, które w czasie pobierania krwi przez owada wnikają czynnie przez skórę człowieka.

Najważniejsze spośród nitkowców człowieka to: Wuchereria bancrofti, Brugia malayi, Onchocerca volvulus, Loa loa. Pozostałe gatunki rodzaju: Acanthocheilonema, Dirofilaria, Mansonella mają mniejsze znaczenie.

Wuchereria bancrofti występują szerokim pasmem pomiędzy zwrotnikami przez Afrykę, Indie, Azję Południowo-Wschodnią i Amerykę Południową i Środkową. Pojedyncze ogniska W. bancrofti były w Hiszpanii, Jugosławii i Turcji.

W. bancrofti jest przenoszona przez komary rodzaju Aedes, Culex i Anopheles. Postacie dojrzałe pasożyta bytują w naczyniach i węzłach chłonnych trzewnych. Mikrofilarie pojawiają się we krwi w nocy lub- jak na wyspach Oceanii- nie mają wyraźnego rytmu dobowego. Wokół postaci dojrzałych w naczyniach i węzłach chłonnych tułowia tworzy się z czasem tkanka ziarninująca. Podobny odczyn powstaje w otoczeniu martwych mikrofilarii w zatokach węzłów chłonnych, wątrobie i śledzionie.
Inwazja W. bancrofti jest często bezobjawowa, zwłaszcza u osób, które przez krótki czas były narażone na zarażenie. Niekiedy mało charakterystyczne objawy ogólne nie są przypisywane filariozie. Objawy występują zwykle dopiero w rok po zarażeniu, w postaci krótkotrwałej, nawracającej, nieregularnej gorączki i stanu zapalnego węzłów chłonnych trzewnych i naczyń limfatycznych obwodowych, wyrażającego się w zapaleniu nasieniowodu, najądrza i jądra, obrzęku zastoinowym kończyn z następowymi zmianami skórnymi.

U osób, które stale mieszkają w rejonach endemicznych i wielokrotnie ulegają inwazji, po kilku, kilkunastu latach występują nieodwracalne zmiany zarostowe i wapniejące układu limfatycznego. Prowadzą one do tworzenia się żylaków naczyń chłonnych (np. w pachwinie), pękania dużych naczyń limfatycznych, wodniaka jądra oraz do słoniowacizny kończyn, genitalii lub sutków.
Jednym z charakterystycznych objawów inwazji W. bancrofti jest wysoka eozynofilia.

Brugia malayi różnią się tym, że występują wyłącznie na Dalekim Wschodzie, mają dość znaczny rezerwuar wśród małp i kotów, są głównie przenoszone przez komary rodzaju Mansonia.

Inwazje objawowe B. malayi występują częściej u dzieci, w postaci zespołu składającego się z eozynofilii, powiększenia obwodowych i trzewnych węzłów chłonnych i zapalenia płuc.

U mężczyzn B. malayi nie daje zmian ze strony genitalii, a jedynie słoniowaciznę podudzi i stóp.

Onchocerkoza (onchocercosis) jest wywołana przez nitkowca rodzaju Onchocerca, m.in. O. volvulus. Zasięg geograficzny onchocerkozy jest ograniczony do Afryki Środkowej i Ameryki Południowej. Pasożyt jest przenoszony przez meszki. Postacie dojrzałe O. volvulus występują w tkance podskórnej, tworząc charakterystyczne guzy, zwłaszcza na tułowiu i głowie. Mikrofilarie O. volvulus pojawiają się w skórze całego ciała i w gałce ocznej. Z obecnością ich wiążą się rozległe, swędzące zmiany wypry-skowate i hiperkeratotyczne skóry oraz obrzęki. Inwazja gałki ocznej przez mikrofilarie prowadzi do uszkodzenia i zapalenia spojówek, rogówki, naczyniówki i siatkówki. Ślepota, wywoływana zmętnieniem rogówki, wtórną jaskrą lub zmianami na dnie oka, jest najpoważniejszym powikłaniem onchocerkozy. Z 38 min ludzi w Afryce Środkowej zarażonych O. volvulus blisko 1/2 miliona straciło wzrok. Rozpoznanie parazytologiczne ustala się stwierdzając mikrofilarie Onchocerca w skrawkach z powierzchownych warstw skóry, zanurzonych w kropli fizjologicznego roztworu NaCl.

Loaoza (loaosis) jest wywołana przez nitkowca Loa loa. Występuje on wyłącznie w Afryce Środkowozachodniej i jest przenoszony przez bąka-ślepaka z rodzaju Chrysops.

Postacie dojrzałe L. loa wędrują w tkance podskórnej lub spojówce oka. Wywołują one obrzęk skóry i zmiany wypryskowate, rumieniowate, m.in. tzw. obrzęk kalabarski, okresowy, bolesny, zwykle zlokalizowany w okolicy stawów.

Do poważnych, ale rzadkich powikłań loaozy należy obrzęk głośni i zapalenie mózgu. Mikrofilarie L. loa pojawiają się dość nieregularnie we krwi w czasie dnia.

Cykl rozwojowy

Ulgę naszym organizmom przyniesie kuracja dla dzieci i kuracja dla dorosłych.

Drukuj

« Powrót na sklep