Pchła kocia (Ctenocephalides felis)

KoszykProduktów w koszyku: 0
Mapa strony
STRONA PARTNERA CALIVITA® INTERNATIONAL - KLUB CALIVITA - SKLEP

Produkty CaliVita

O Noni wiecęj

Grzybice plaga XXI w

Dobór produktów

Hity CaliVity

Opis ogólny

Pchła kocia (Ctenocephalides felis) - Jedne z najczęściej spotykanych pasożytów zewnętrznych psów i kotów. Te małe (długości 2-4 mm), bezskrzydłe, spłaszczone bocznie, krwiopijne owady przenoszą wiele chorobotwórczych drobnoustrojów (np. wywołujących dżumę) i są żywicielami pośrednimi dla tasiemców (m.in. D. caninum). Najpowszechniej występującym gatunkiem jest pchła kocia. Stwierdza się ja u 80% zapchlonych zwierząt. Pchły swój cykl rozwojowy odbywają poza żywicielem, w środowisku zewnętrznym. Dojrzałe samice pcheł traktują zwierzęta i ludzi jako źródło pokarmu (nassanie się krwi warunkuje złożenie jaj). Samica może złożyć od 25 do 50 jaj dziennie przez okres trwający nawet do 100 dni.

Jaja wielkości 0,5 mm sa rozsiewane w parku, lesie, w domu, a nawet w samochodzie, czyli wszędzie tam, gdzie zapchlone zwierzę przebywa. W ciągu kilku dni z jaj wylegają się robakowatego kształtu larwy, które odżywiają się resztkami organicznymi oraz odchodami dorosłych pcheł. W tym okresie rozwoju dochodzi do zarażania się pcheł larwami tasiemców.

Z kolei larwy przekształcają się w nieruchome poczwarki, których zewnętrzna warstwę tworzą ziarenka piasku i kurz. Oporność poczwarki pchły na niekorzystne czynniki środowiska zewnętrznego, czyni z niej swoista „formę przetrwania” pasożyta. W optymalnych warunkach cykl rozwojowy pcheł trwa od 3 do 4 tygodni. Może się jednak znacznie przedłużać, ponieważ pchła opuszcza kokon poczwarki dopiero, gdy zadziałają odpowiednie bodźce fizyko-chemiczne. Po ukłuciach dorosłych pcheł u człowieka i zwierząt powstają na skórze zaczerwienione, swędzące grudki. U psów mogą wywoływać alergiczne pchle zapalenie skóry (APZS).

Cykl rozwojowy

Źródło: Wikipedia

Drukuj

« Powrót na sklep