Świdrowiec amerykański (Trypanosoma cruzi)

KoszykProduktów w koszyku: 0
Mapa strony
STRONA PARTNERA CALIVITA® INTERNATIONAL - KLUB CALIVITA - SKLEP

Produkty CaliVita

O Noni wiecęj

Grzybice plaga XXI w

Dobór produktów

Hity CaliVity

Opis ogólny

Świdrowiec amerykański (Trypanosoma cruzi) - Pierwotniak (wiciowiec) kształtu wrzecionowatego, długości 15-30 µm. Zawiera wić i błonkę falującą – organelle ruchu. Jądro leży centralnie. U podstawy wici zlokalizowane jest ciałko podstawowe i kinetoplast (blefaroplast). Kinetoplast to organella woreczkowata, otoczona dwiema błonami elementarnymi, zawierająca zestaw enzymów charakterystyczny dla mitochondrium. U świdrowców jest częścią mitochondrium. Posiada własne DNA kodujące swoiste białka strukturalne i enzymatyczne. Procesy zachodzące w kinetoplaście dostarczają energię niezbędną do poruszania wici. Nazwa rzędu Kinetoplastida pochodzi właśnie od tej organelli.

Sposób zarażania

Przenosicielami parazytów są muchy z rodzaju Glossina (tse-tse). Pasożytują we krwi człowieka i antylop. Antylopy stanowią więc rezerwuar pasożyta. Antylopy nie wykazują objawów chorobowych. Żywicielem pośrednim jest mucha tse-tse, a żywicielem ostatecznym – człowiek. W jelicie much następuje rozmnażanie pasożyta. Podczas odżywiania się krwią, muchy tse-tse przenoszą pasożyta z antylopy lub z zakażonego człowieka na osobnika zdrowego.

Zakażenie objawia się powiększeniem węzłów chłonnych, głównie karkowych (objaw Winterbottona), wątroby i śledziony.

Występują 1-4 dniowe ataki gorączki, wysięki okołostawowe, swędzące plamy i wysypki skórne, opuchnięcie okolic oczu. Gdy pasożyt przedostanie się do płynu mózgowo-rdzeniowego dochodzi do zaburzeń neurologicznych i ruchowych: bóle głowy, drżenie języka, drżenie mięśni twarzy i kończyn, szybkie zmiany nastroju, omamy, zaburzenia mowy. W końcowym stadium choroby występuje apatia i przedłużające się stany śpiączki kończące się śmiercią.

Uwagi

Wyróżnia się dwa rodzaje choroby: trypanosomatoza rodezyjska (podgatunek Trypanosoma rhodesiense (we wschodniej Afryce), która powoduje wczesne uszkodzenie układu nerwowego, zapalenie mięśnia sercowego i daje złe rokowania, a także trypanosomatoza gambijska (podgatunek T. gambiense) o wolniejszym przebiegu i późnymi zmianami patologicznymi w układzie nerwowym.

W Ameryce Południowej i Środkowej rozpowszechniona jest śpiączka amerykańska (choroba Chagasa), wywołana przez gatunek Trypanosoma cruzi. Przenosicielem pierwotniaka są pluskwiaki. Pasożyt przedostaje się przez uszkodzona skórę.

Patogeneza i patofizjologia

Zarażony świdrowcem pluskwiak odżywia się krwią człowieka i uwalnia z przewodu pokarmowego wraz z kałem trypomastygoty pasożyta. Znajdujące się w pobliżu rany odchody pluskwiaka mogą dostać się do niej, gdy ofiara przez sen drapie swędzące miejsce ukąszenia owada. Pierwotniaki mogą też przedostać się przez nienaruszone błony śluzowe, np. spojówki. We krwi żywiciela trypomastygoty dostają się do komórek, gdzie przeobrażają się w amastygoty. W komórkach amastygoty dzielą się przez podział podłużny i znowu przeobrażają się w trypomastygoty, uwalniane poza komórki do krwi człowieka. Trypomastygoty powtórnie dostają się do wnętrza różnego typu ludzkich komórek i w ich wnętrzu ponownie przeobrażają się w amastygoty. Jak wykazał austriacko-brazylijski patolog Fritz Köberle w latach 50., wewnątrzkomórkowe amastygoty niszczą śródścienne neurony autonomicznego układu nerwowego w jelitach i w sercu, prowadząc do poszerzenia jelita grubego (megacolon) i kardiomiopatii rozstrzeniowej.

Trypomastygoty w osoczu krwi nie dzielą się (tak jak świdrowce afrykańskie) wyłącznie po dostaniu do komórki lub po infestacji kolejnego organizmu. Pluskwiaki zarażają się odżywiając się krwią zarażonych ludzi lub zwierząt, a także za sprawą zachowań kanibalistycznych zachodzących w tym gatunku. W przewodzie pokarmowym pluskwiaka trypomastygoty przeobrażają się w epimastygoty w jelicie środkowym owada, dzielą się i przeobrażają w inwazyjne trypomastygoty w jelicie tylnym.

Trypanosoma cruzi może również przenosić się przez transfuzje krwi, przeszczepy narządów, przez łożysko do krwi płodu, podczas karmienia mlekiem matki, a także przypadkowo w laboratoriach. Według WHO stopień zainfekowania krwi w bankach krwi w Ameryce Środkowej wynosi od 3 do nawet 53%, wielokrotnie więcej niż w przypadku wirusa HIV i wirusów hepatotropowych.

Choroba Chagasa może rozwinąć się u dziecka wewnątrzmacicznie, powodując martwe urodzenie lub poronienie. W niektórych rejonach Brazylii choroba Chagasa odpowiada za 13% martwych urodzeń. Zaleca się badanie matek w ciąży na tych obszarach.

Źródło: Wikipedia, Iyga

Ulgę naszym organizmom może przynieść kuracja dla dzieci i kuracja dla dorosłych.

Drukuj

« Powrót na sklep